عرصه ی قحطی زده . . .

همچنان طاقت فرسوده شدن با من نیست

نپسندید که در لحظه شماری باشم

همه ی درد من این است که می پندارم 

دگر ای دوست من ، دوست نداری باشم

مرگ هم عرصه ی بایسته ایی از زندگی است

کاش شایسته ی این خاکسپاری باشم . . . 

(( دکلمه استاد پرویز پرستویی ))

غربت شلوغ

گاه گاهی لبخندی بزن به این دنیا نه برای او بلکه برای خودت ، برای تمامی ستاره هایی که دورت جمع کرده ایی و برای تمامی نگاه های سرد . . . 

ه.ق